Stel je voor: het mythische land van “Later” – een plek waar alles mogelijk is, de zon altijd schijnt, en je to-do lijst zichzelf afvinkt terwijl je op een zelfrijdende sofa door het leven glijdt. Klinkt fantastisch, toch? Maar hier komt de plottwist: “Later” is de grootste illusie sinds dat kabouters zouden helpen met je huiswerk (spoiler: doen ze niet). In deze LeefBlog duiken we in het diepe einde van het nu, waarom “Later bestaat niet” meer dan een catchy zin is voor je Pinterest moodboard, en hoe we onszelf saboteren door te wachten op een moment dat net zo fictief is als een eenhoorn die belastingaangifte doet. Trek je duikbril maar alvast aan; we gaan kopje onder in het hier en nu, met een glimlach en een dosis realiteit die je aan het denken zet.
De reis van het leven is altijd later
Stap in de tijdmachine van het leven, bestemming: De Versie 2.0 van Jezelf. Klinkt als een sciencefictionfilm, nietwaar? Maar hier is de catch: in plaats van futuristische gadgets hebben we iets veel krachtigers tot onze beschikking – het heden. Waar sta jij op de landkaart van zelfontwikkeling? Ben je al bij “Later” aangekomen zonder het te beseffen, of ben je nog steeds aan het inpakken in “Nu”?
We hebben een koffer vol goede voornemens die we vandaag niet uitpakken, omdat we denken dat in de magische wereld van “Later”, deze koffer zichzelf zal uitpakken. Ah, de Later-illusie – een plek waar uitstel geen afstel is, maar een belofte van gemak. Die zware taken en grootse dromen? In “Later” zijn ze zo licht als een veertje. Althans, dat hopen we.
Maar hier komt de spoiler: uitstellen tot “Later” is alsof je wacht tot je planten water gaan drinken uit de lucht. Klinkt onlogisch? Dat is het ook. De toekomst kijken we aan met een roze bril, terwijl het heden ons door een vergrootglas bekijkt. Mis deze kans niet door te denken dat je toekomstige zelf het wel oplost. Die is namelijk niet meer dan jij met een dag extra op de teller. Pak die koffer uit, stap uit de wachtkamer van het leven, en begin vandaag met het worden van je best mogelijke zelf. Want in de reis naar “Beter” is “Nu” de enige vertrektijd die er echt toe doet. Laten we samen proosten op het heden – de enige tijd waarin magie echt gebeurt.
Later is nooit anders
Laten we even eerlijk zijn: het meten van iemands waarde is net als een wedstrijdje ver plassen, maar dan met prestaties. We kijken naar wat iemand daadwerkelijk heeft neergezet, zoals een indrukwekkende CV of een stapel diploma’s, en denken: “Ah, deze persoon heeft zijn zaakjes op orde.” Het is logisch, toch? Eerdere prestaties geven ons een sneak peek van wat iemand in zijn mars heeft. Maar oh, als het op onszelf aankomt, trekken we een compleet andere kaart. Dan zijn we meer als een start-up: “Geloof in ons potentieel, we gaan de wereld veroveren… ooit.”
We zijn de regisseurs van onze eigen toekomstfilms, waarin we altijd de held zijn die op het punt staat zijn grote doorbraak te maken. Andere mensen? Die beoordelen we op de trailers van hun verleden. Het is alsof we onszelf zien als een ruwe diamant die nog geslepen moet worden, terwijl we anderen beoordelen op de glans die ze nu hebben. Dan is er nog het grote spel van ‘Ik zou kunnen als ik echt wilde.’ Bij het plannen van grootse daden, zijn we kampioen in het visualiseren van het beste scenario. Die keren dat het niet zo liep? Ach, die vegen we onder het tapijt. Die ene keer dat het bijna lukte? Die koesteren we als bewijs van ons ‘bijna daar’ potentieel.
Het geloof in een stralende toekomst waarin wij onze ware potentieel onthullen, is als een warm dekentje voor onze ziel. Het voedt onze veerkracht, motivatie en geeft ons een gezondheidsboost. Het is dat eeuwige optimisme dat ons op de been houdt. Maar, en hier komt de grote maar, dit eeuwige optimisme kan ook een valkuil zijn. Die slechte gewoontes, matige prestaties of moreel twijfelachtige keuzes? “Ach, dat fix ik later wel, als ik mijn superkrachten heb ontdekt.”
Dit is de perfecte uitvlucht om de lastige keuzes en noodzakelijke veranderingen op de lange baan te schuiven. Waar we anderen soms wegzetten als slappelingen omdat ze niet handelen, zien we onszelf als laatbloeiers op weg naar glorie. “Het komt wel goed, later.” Terwijl we bij anderen uitgaan van wat ze laten zien, geven we onszelf punten voor de nobele intenties die we koesteren, zelfs al moeten die nog van de grond komen. Herkenbaar? Laten we proberen deze tekst ook op die manier te zien: als een uitnodiging om zowel onszelf als anderen wat meer krediet te geven voor het potentieel dat in ons allen schuilt. Wie weet, misschien zijn we allemaal wel laatbloeiers op weg naar iets groots.
Later is vaak nooit
Ah, “later” – dat magische woord waarmee we onszelf wijsmaken dat we zinnige, redelijke en autonome wezens zijn, meesters van ons eigen lot. “Later” is ons schild tegen de slagen van het ongemak; het toverwoord dat ons toestaat om vandaag nog een keer dat ongezonde tussendoortje te pakken, om de groene revolutie in onze keuken uit te stellen, om de emotionele bagage van een toxische relatie in de kast te laten, of om diep adem te halen en te zeggen: “Die angst voor afwijzing? Daar deal ik later mee.”
Maar oh, de ironie! Terwijl we ons behendig door het leven manoeuvreren met onze “later zal het beter gaan”-kaart, blijkt het eindresultaat vaak net zo verraderlijk als een stuk zeep in de douche – je denkt dat je het vast hebt, tot je plots op je achterste eindigt, je afvragend wat er misging.
Want elke keer dat we iets naars voor ons uitschuiven met de belofte aan onszelf dat we het “later” wel aangaan, of als we doorgaan met iets wat ons momenteel plezier geeft maar ons op lange termijn schaadt, doen we eigenlijk een stap terug. Ergens, in een achterkamertje van ons bewustzijn, rinkelt een klein alarmbelletje. Een zacht, maar aanhoudend geluid dat zegt: “Dit gaat je later opbreken.”
De ware truc? Realiseren dat “later” eigenlijk gewoon een ander woord is voor “nooit”. Het is een sprookje dat we onszelf vertellen om het heden comfortabeler te maken, maar uiteindelijk leidt het ons alleen maar verder weg van wie we willen zijn. In plaats van ons te verbergen achter het schild van “later”, zouden we misschien moeten beginnen met het aantrekken van de harnas van “nu”. Want het is in het “nu” dat we echt kunnen beginnen met het vormen van onze toekomst – niet door ongemak uit de weg te gaan, maar door het recht in de ogen te kijken.
En dus, laten we “later” voor wat het is – een mooi verhaal voor het slapengaan – en beginnen met het bouwen aan een werkelijkheid waarin we niet alleen zo vaak en zo lang mogelijk lekker in ons vel zitten, maar waar we ook trots kunnen zijn op de stappen die we zetten. Want uiteindelijk is het enige moment dat we echt hebben, nu.
Stel je voor, “Later” als dat uitgestrekte rijk waar de wegen zijn geplaveid met uitstelgedrag en de kastelen gebouwd van “ik begin morgen echt”. Maar wat als ik je vertel dat elk pad dat je daar bewandelt, je dieper het moeras van gemiste kansen intrekt? Ja, in het land van Later wordt elke stap in een oud patroon een tegel in de fundering van je eigen Fort van Vastgeroest Gedrag.
Wacht niet te lang, want met elk uitgesteld moment groeit de berg van “Had ik maar” hoger en de vallei van onbenut potentieel dieper. Het is als proberen te rennen met elastieken aan je enkels; hoe langer je wacht, hoe harder je terug wordt gesnapt. En dat is geen elastiekje meer, vrienden, maar een katapult die je lanceringsdatum naar “Nooit” schiet.
Hier is de boodschap voor alle meesters van uitstel, de bewaarders van slechte gewoontes, en de koningen en koninginnen van “Morgen doe ik het”: zet die stap vandaag. Want elke stap uitgesteld is niet zomaar een pauzeknop; het is een rewind-knop op je levensfilm waar de scènes van groei en vooruitgang verrassend afwezig zijn. “Later” is de grootste illusionist onder de tijdreizigers; belooft altijd te verschijnen, maar mist elke show. Leef niet in de schaduw van wat je zou kunnen zijn, maar schijn als de ster die je nu al kunt zijn. Waarom wachten met de beste versie van jezelf worden? De toekomst is niet beloofd, maar het heden is hier, schreeuwend om aangepakt te worden.
Laten we de verhalenboeken van “Later” dichtslaan en de realiteit onder ogen zien met de moed van “Nu”. Want in het einde, wanneer de zon ondergaat over het rijk van gemiste kansen, wil je niet achterblijven met de vraag “Wat als?”. Je wilt dansen in de glorie van “Ik heb het gedaan”. Zet die stap zetten, niet morgen, maar vandaag. Want “Later” is vaak de echo in de hal van uitstel die zegt: “Ik kom nooit.” Kies voor het leven, niet onder maar boven de maat, en doe dat niet later, maar nu. Want waarom zou je wachten op iets geweldigs als je nu al fantastisch kunt zijn?
Coaching nú de brug zonder later
Vaarwel, “Later” – die comfortabele, uitgestrekte vlakte van uitstel en potentieel. Hallo, “Nu” – het moment waarop echte actie plaatsvindt en transformatie begint. Dit is het domein van coaching: een krachtige aanwezigheid die ons uitnodigt om de oversteek te maken van de mogelijkheden van morgen naar de realiteit van vandaag.
In de geest van onze eerdere bespiegelingen over de verleiding van uitstel en de optimistische blik op wat nog kan komen, staat coaching klaar als de realistische gids die ons zachtjes maar resoluut terugbrengt naar het heden. Het is een oproep tot actie, een pleidooi om niet langer te wachten op de perfecte omstandigheden, maar om nu te beginnen met het vormgeven van ons leven.
Coaching is niet het wachten op betere tijden of het verlangen naar een versie van onszelf die alleen in de toekomst kan bestaan. Het is de erkenning dat we, om te groeien en te veranderen, moeten starten waar we nu staan. Het biedt ons de strategieën, de ondersteuning, en de motivatie om onze “later”-mentaliteit te doorbreken en ons te verankeren in het krachtige “nu”.
Terwijl “later” fluistert over een tijd waarin alles mogelijk is, roept “nu” ons op tot de daadwerkelijke realisatie van die mogelijkheden. Met coaching als onze bondgenoot hoeven we niet te wachten op een onbepaalde toekomst om te beginnen met het bouwen aan onze dromen. We hebben de gereedschappen, de kennis, en het gezelschap om nu stappen te zetten, om nu te groeien, en om nu te transformeren.
Laten we ons daarom bevrijden van de illusie dat alles beter wordt “later”. Coaching nodigt ons uit om de rijkdom en potentie van dit moment te erkennen en te benutten. Het is een brug die ons leidt naar actie, weg van het uitstelgedrag dat ons tegenhoudt. Met coaching als gids, is er geen “later” meer. Er is alleen het “nu”, vol met de belofte van groei en transformatie.
In plaats van ons te verschuilen achter de nog niet gerealiseerde potentie en de comfortabele excuses van “later”, laat coaching ons zien dat de tijd om te handelen, te veranderen en te bloeien precies nu is. Dit moment, vrij van het gewicht van uitgestelde verwachtingen, is waar ons werkelijke potentieel wacht om ontdekt te worden. Met coaching stappen we stevig op de brug van het “nu”, klaar om onze dromen met beide handen te grijpen, zonder uitstel.
Verkennend gesprek
Als jij in deze LeefBlog iets van herkenning leest of een antwoord op je levensvraag vindt, kijk dan verder op de website en maak een afspraak voor een verkennend gesprek. Want coaching begint met een verkennend gesprek; dat is het fundament van onze samenwerking en de wederzijdse klik. In mijn knusse praktijk in Drachten nodig ik je uit voor dat belangrijke eerste gesprek, vergezeld van een warm kopje koffie of thee. Dit moment draait volledig om jou en jouw levensvragen. Samen verkennen we hoe ik je het beste kan bijstaan.
Ik besef dat de stap naar coaching soms als een grote hindernis kan voelen. Maar zodra je binnenstapt, zal alles lichter en duidelijker aanvoelen. Bij mij is er geen drempel, alleen een open en uitnodigende ruimte. Door mijn uitgebreide ervaring in coaching ben ik bekend met vele levensvragen. Of je nu overdag, ’s avonds, persoonlijk of online wilt afspreken, jij kiest wat voor jou het prettigst voelt.
Heb je op dit moment vragen of ervaar je uitdagingen die je leven ongelukkig maken, spanning geven of andere knellende levensvragen? Wacht dan niet langer en maak die afspraak. Zien we elkaar binnenkort?
