Stel je hoofd eens voor als een huis. Niet zomaar een huis, maar een meesterwerk. Een villa waar elke kamer ademt, waar kleurrijke ideeën op de muren exploderen, en waar een majestueuze boekenkast als een trotse pilaar je geest ondersteunt. Ramen groot genoeg om het licht van wijsheid ongefilterd binnen te laten, en een knusse leeshoek waar je jezelf kunt verliezen in verhalen die je laten groeien. Zo’n huis waarin je met plezier woont – en waarin je zelfs je ergste vijand op de koffie durft uit te nodigen. Maar laten we eerlijk zijn.
Voor veel mensen is dat droomhuis verder weg dan ooit. Leesarmoede heeft toegeslagen, en de meeste hoofden zijn tegenwoordig niets meer dan verlaten garageboxen. Een TL-lamp die zoemt. Spinrag in de hoeken. Een vergeten fitnessboek dat ooit werd gekocht met de woorden “dat lees ik nog wel eens”. Een biografie van een miljardair, aangeschaft omdat het zogenaamd inspirerend is, maar nooit verder gekomen dan de eerste pagina. En tussen al die troep, daar ergens, liggen ook de halfbakken plannen en ongebruikte kansen.
Maar wat doen we in plaats van dat huis op te knappen? We vullen het met lawaai. Leesarmoede zorgt ervoor dat er niets meer wordt opgebouwd – alles is een eindeloze stroom van oppervlakkigheid. Scrollen, swipen, liken. De illusie dat je hoofd volloopt, terwijl het eigenlijk steeds leger wordt. Lawaai vult geen leegte, het echoot alleen. En dat hoor je, diep vanbinnen. Maar we blijven wegkijken. Niemand kijkt nog naar de fundamenten. Niemand vraagt zich af wanneer het dak voor het laatst is gerepareerd.
Niemand leest nog
“Lezen?” vraag je jezelf misschien. “Wie heeft daar tegenwoordig nog tijd voor?” Niemand. Leesarmoede is de norm geworden. We zijn veel te druk met het nieuwe scrollen – het eeuwige swipen door digitale ruis. Wat anders moet je doen? Denken? God nee. Denken is gevaarlijk. Dan moet je stilstaan, en daar heeft niemand zin in. Liever rennen we door het algoritmische doolhof, een muis die denkt dat er achter de volgende TikTok wél een stukje kaas ligt.
Maar weet je wat het probleem is? Leesarmoede is als een onzichtbare sloopkogel. Het breekt langzaam maar zeker de muren van je geest af, haalt je inspiratie onderuit en laat je mentale fundamenten rotten. Je hersenen worden een vergiet. Alles stroomt erdoorheen, maar niets blijft hangen.
Lezen is bouwen
Lezen is geen hobby, het is gereedschap. Het is hoe je jezelf opnieuw opbouwt. Elk boek dat je leest, is een baksteen in de muren van je innerlijke huis. Elk hoofdstuk dat je verslindt, is cement dat alles bij elkaar houdt. Filosofieboeken geven je stevige funderingen. Romans schilderen je muren met empathie en avontuur. Non-fictie plaatst praktische, stevige meubels waar je op kunt vertrouwen. En poëzie? Poëzie hangt als kunst aan de muur – je hoeft het niet altijd te begrijpen, maar het maakt de ruimte mooier.
Maar met leesarmoede? Dan bouw je niets. Je sloopt. Je laat je geest verstoffen en je ramen dichtgroeien met de klimop van oppervlakkigheid. Ondertussen blijf je verlangen naar rust, naar balans, naar een hoofd dat voelt als een thuis. Maar dat komt niet vanzelf. Het komt niet door eindeloos scrollen naar de volgende dopaminehit. Dat komt alleen door lezen – écht lezen.
Leesarmoede is waarom we ons opgesloten voelen
We willen rust, maar durven geen stilte te maken. We willen balans, maar rennen in cirkels. Geen wonder dat ons hoofd steeds meer op een cel begint te lijken. Maar boeken? Boeken zijn hoe je uitbreekt. Een goed boek dwingt je om stil te zijn. Niet stil zoals “niks horen”, maar stil zoals “alles voelen”. Het laat je nadenken, het laat je de kamers in je hoofd zien die je allang vergeten was.
Boeken openen ramen. Elk hoofdstuk laat het licht van empathie en zelfkennis binnenstromen. En empathie, dat is tegenwoordig zeldzaam. Scrollen leert je niet om een ander te begrijpen, het leert je hoe je ze moet beoordelen. Maar een roman? Die zet je in de schoenen van iemand anders. Het maakt je niet alleen slimmer, maar ook zachter. Een zeldzame zachtheid die je alleen vindt in een goed onderhouden huis.
Dus ik vraag het je: wat staat er in jouw huis
Een boekenkast vol ideeën? Of een stoffige stapel ongebruikte kansen? Heb je designstoelen van zelfkennis, of kraakt je persoonlijkheid op een plastic tuinstoel van de Action? Want eerlijk: als je meer tijd doorbrengt met je duim op een scherm dan met je neus in een boek, weet je hoe je huis eruitziet. Leesarmoede heeft de sloopkogel al klaarstaan.
Maar goed, het is nooit te laat. Koop een boek. Huur een architect in. Begin opnieuw. Zet ramen open. Bouw een huis waar je met trots doorheen wandelt. En wie weet? Misschien wordt je hoofd ooit een luxe villa.
Of blijf lekker scrollen. Maar verwacht dan niet dat de sloopkogel vanzelf stopt.
Ontmoet mij vrijblijvend en zet de eerste stap
Als je in deze LeefBlog iets van herkenning vindt of een antwoord op je levensvraag leest, kijk dan verder op de website en maak een afspraak voor een vrijblijvende eerste stap. De stap naar coaching hoeft geen drempel te zijn. Vanaf het moment dat je contact opneemt, draait alles om jou. In mijn gezellige praktijk in Drachten, of gewoon online vanuit het comfort van je eigen omgeving, gaan we in gesprek over wat jou bezighoudt. Met een warme kop koffie of thee (of wat jij verkiest) binnen handbereik, ontdekken we samen hoe ik je het beste kan ondersteunen.
Het eerste gesprek is volledig vrijblijvend en biedt niet alleen de kans om jouw vragen en uitdagingen te bespreken, maar ook om te voelen of er een persoonlijke klik is. Deze klik vormt de basis van onze samenwerking en is essentieel om samen de juiste stappen te kunnen zetten.
Met mijn jarenlange ervaring als therapeutisch coach herken ik de uitdagingen en vragen die het leven soms met zich meebrengt. Of je nu worstelt met persoonlijke groei, relaties of een gevoel van onbalans, ik help je graag om helderheid en rust te vinden. En hoe we dat aanpakken? Dat bepaal jij. Of je nu overdag, ’s avonds, in de praktijk of online wilt afspreken, jij kiest wat bij je past.
Ben je klaar om de regie over je leven terug te nemen? Vaak is een afspraak al binnen een week mogelijk. Laat ons samen die eerste stap zetten. Ik kijk ernaar uit je te ontmoeten.
