Stress
Freek 35 jaar coachervaring in werkbalans en leefplezier voor iedereen die het leven soms dwarszit.
Stress vraagt om ademruimte
Als het leven geen pauzeknop meer heeft! De wereld waarin we leven kent geen stilte meer. Zelfs de nacht is niet veilig voor onrust. Alles vraagt iets van je: je werk, je gezin, je schermen, je gedachten. Er is altijd wel iets dat piept, trilt, tikt of trekt. En terwijl jij je best doet om te blijven voldoen aan verwachtingen die zich almaar opstapelen, merk je misschien dat de rust steeds schaarser wordt. We zijn gaan leven alsof we eindeloos kunnen doorgaan. Alsof ons hoofd altijd open kan staan, ons lijf alles opvangt en ons hart wel weer bijtrekt. Maar stress sluipt stil binnen. Het nestelt zich in je dagen, in je gewoontes, in je manier van functioneren. Je merkt het soms pas als je ademhaling niet meer zakt. Als je nachten onrustig zijn, ook al ben je moe. Als je hoofd vol zit, maar je tóch blijft doorgaan – omdat stoppen te onwennig voelt.
Stress is al lang geen tijdelijk ongemak meer, geen persoonlijke tekortkoming, geen luxeprobleem. Het is een structureel teken van een systeem dat kraakt. En jij probeert dat systeem overeind te houden, uit plicht, uit gewoonte, uit angst misschien. Maar ergens, diep vanbinnen, weet je: dit is niet houdbaar.
Rust is schaars geworden, en je lijf weet dat al langer dan je hoofd. Je voelt het in je spieren, je ziet het in je blik, je hoort het in die zucht die nét iets te vaak ontsnapt. Dit is niet zomaar moeheid. Dit is het moment waarop stress niet meer fluistert, maar commandeert.
Stress door werk, leven en media druk op alle fronten
Stress is al lang geen uitzondering meer, het is de standaard geworden waar we ons naar plooien. Op het werk voel je het al bij het opstaan, alsof de dag al halverwege is voor je goed en wel begonnen bent. Alles moet sneller, beter, strakker, met minder mensen en meer resultaat, en intussen moet je ook nog vriendelijk blijven glimlachen terwijl je vergadert met je koffie koud en je schouders strak. En dat stopt niet wanneer je naar huis rijdt, want thuis is al lang geen rustplek meer. De mails lopen door, de notificaties trillen in je broekzak, je laptop lonkt vanop het aanrecht en zelfs tijdens het koken voel je dat er nog iets onafgewerkt op je wacht. Je lijf zit thuis, maar je hoofd werkt door, en je hart weet al niet meer waar het moet landen.
En alsof dat nog niet volstaat, scroll je ’s avonds door de verhalen van anderen die blijkbaar wél alles onder controle hebben. Glimlachend sporten ze zichzelf strak, bouwen ze bedrijven op hun slippers, gaan ze op yogaweekends en krijgen ze likes op hun ochtendkoffie. Jij daarentegen voelt je leeg, uitgeput, mislukt zonder reden. Die voortdurende vergelijking, die subtiele maar scherpe druk van wat je zogezegd ook allemaal zou moeten zijn, nestelt zich in je systeem als een ruis die niet meer weggaat.
Het is niet alleen de stress op het werk of de spanning thuis, het is de som van alles, de vermenigvuldiging zelfs. Het zijn de eindeloze verwachtingen, de digitale overprikkeling, de prestatiedruk die zich vermomt als motivatie, de sociale media die je doen geloven dat rust hetzelfde is als luiheid. Het is niet zomaar wat drukte, het is een levensstijl geworden die ons langzaam leegloopt, zonder dat we merken dat we eigenlijk al op reserve rijden.
Aanhoudende stress voorbode van overspanning en burn-out
Als je lichaam al lang weet wat je hoofd nog probeert te negeren. Stress is op zich geen probleem. Je lichaam is gemaakt om scherp te reageren bij gevaar: je hartslag stijgt, je adem versnelt, je spieren spannen zich. Klaar om te vechten of te vluchten. En daarna hoort alles weer te zakken. Althans, zo is het bedoeld. Maar wat als dat gevaar nooit echt verdwijnt? Wat als de spanning blijft hangen – stil, onzichtbaar, maar voortdurend aanwezig? Dan verandert stress van bondgenoot in belager. Geen plotse omslag, maar een geleidelijke verstrikking. En vaak merk je het pas als je er al middenin zit.
Wat begon als tijdelijk alert zijn, wordt een permanente staat van paraatheid. Je systeem schakelt niet meer terug. Je leeft op adrenaline, met cortisol als vaste metgezel. Je concentratie hapert, je geheugen laat steken vallen. Je voelt je tegelijk opgejaagd en uitgeput. Slapen lukt nog, misschien, maar rust brengt het niet. Zelfs in het donker blijft je hoofd draaien. Langdurige stress vreet aan je energie, maar ook aan je stemming, je motivatie, je weerstand. Je wordt sneller geïrriteerd, vergeet wat je net wou doen, reageert scherp waar je vroeger lachte. Soms huil je om niets. Soms voel je helemaal niets meer. En ergens weet je: dit is niet gewoon moe. Dit is mentale uitputting.
De overgang naar overspanning verloopt zelden met veel drama. Eerder met signalen die zich zachtjes aandienen. Spierpijn zonder reden, verkrampte ademhaling, snaaibuien of een knoop in je maag, hartkloppingen uit het niets. Geen zwakte, maar waarschuwingsborden. Je lichaam zegt al een tijd: het is genoeg geweest. Alleen: in een cultuur die hard werken verheerlijkt en uitval ziet als falen, negeren we die signalen. Tot het lichaam zelf op de rem trapt, omdat jij het niet deed.
Dat moment noemen we burn-out. Niet omdat je tekortschiet, maar omdat je te lang te veel hebt gedragen. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je te sterk probeerde te zijn. Burn-out is geen mislukking. Het is het noodsignaal van een systeem dat zijn grens heeft bereikt.
Als de lat zakt, stijgt je adem
Stresscoaching is geen luxe voor wie het even druk heeft. Het is een noodrem voor wie te lang op automatische piloot leefde, voorbij het lichaam en de innerlijke roep om rust. Geen quick fix, wel een uitnodiging om opnieuw grip te krijgen op je leven – vanbinnenuit.
We kijken niet alleen naar je agenda, maar vooral naar wat daaronder beweegt: overtuigingen, gewoontes, de drang om altijd door te gaan. Perfectionisme, pleasegedrag, altijd ja zeggen, de lat te hoog leggen – geen fouten, wel overlevingsstrategieën. Ooit hielpen ze je, nu putten ze je uit.
In coaching leer je die patronen herkennen en verzachten. Want rust begint niet in je planning, maar in je hoofd en hart. En tegelijk maken we het concreet: wat geeft je energie? Wat rooft ze weg? Hoe ziet een dag eruit waarin ook jijzelf nog meedoet?
Het kantelpunt begint vaak klein. Zoals bij Sarah, moeder van drie, altijd bezig, altijd moe. Ze kwam binnen met een zucht die alles zei: “Ik ben het beu om alles tegelijk te zijn.” Eerst was er schuldgevoel, alsof ‘nee’ zeggen egoïstisch was. Maar gaandeweg vond ze haar grens terug. En haar behoefte. Ze stopte ’s avonds met mailen, zette een stoel in de tuin en zat daar. Alleen maar zat. Tot haar dochter vroeg: “Mama, is dit jouw rustige plek?” Dat was het. En het begin van veel meer.
Stresscoaching is geen pleister, maar een herstelproces. Geen zwakte, maar moed. Grenzen stellen, vertragen, de lat zakken zonder jezelf te verliezen – dat is echte kracht. Hier hoef je niets te bewijzen. Je hoeft niet eerst beter te worden om het waard te zijn. Je bént het al.
Stresscoaching is geen prestatie, maar een ontmoeting. Met jezelf. Op een plek waar stilte helend is, waar je lijf weer mag spreken, je adem zakt en ik een eindje met je meeloop – niet om je te dragen, maar om je te helpen horen wat je allang wist.
Stress erkennen als signaal niet als zwakte
We gaan de wereld niet trager maken. Ze draait zoals ze draait – luid, dwingend, altijd in beweging. Maar daarbinnen kunnen wij wél iets kiezen: een ander ritme, een andere adem. Niet als protest, niet als ontsnapping, maar als antwoord.
Stress is geen persoonlijk falen. Het is een signaal dat iets wringt, niet alleen in jou, maar in hoe we met z’n allen zijn gaan leven. De vraag is allang niet meer of jij sterk genoeg bent om het vol te houden. De échte vraag is of dit tempo nog klopt. Of we nog luisteren naar wat ons lijf fluistert, of we nog durven voelen waar de grens ligt.
Coaching is geen luxe voor mensen die de weg kwijt zijn. Het is een vorm van bondgenootschap voor wie voelt dat het ook anders mag. Het is een keuze om niet langer te leven op adrenaline, maar op afstemming. Rust is geen zwaktebod. Het is een daad van zelfrespect. Een zachte vorm van verzet in een wereld die altijd doorgaat. En misschien – heel misschien – is dat precies waar het vandaag om draait. Dat we leren zeggen: “Tot hier. En nu even adem.”
Uitnodiging eerste samengesprek
Als je voelt dat er iets wringt, of je gewoon geen zin meer hebt om alles zelf te blijven oplossen, dan ben je welkom voor een eerste gesprek. Je hoeft het nog niet helder te kunnen uitleggen, je hoeft niets voor te bereiden, je hoeft alleen maar aan te komen zoals het nu is — vermoeid, twijfelend, stil, of gewoon benieuwd of dit mogelijk iets voor jou kan zijn.
Wat we doen, is gewoon samen praten. Jij vertelt wat er speelt, waar het wringt, of wat stilgevallen is. En terwijl dat klinkt, voelen we aan hoe het zit tussen ons — niet alleen in het gesprek, maar ook op persoonlijk vlak. Als dat goed zit, dan bekijken we op ons gemak of we samen verdergaan, en op welke manier dat voor jou klopt.
Mijn praktijk in Drachten heeft een warme, huiselijke sfeer waarin je gewoon jezelf kunt zijn. Het is een gezellige plek met comfortabele stoelen waar je even mag wegzakken en op adem kunt komen. Je krijgt van mij een kop koffie of thee als je dat fijn vindt, en verder hoeft er niets. Alles is erop gericht dat jij je op je gemak voelt om te vertellen wat er speelt, zonder druk en in het tempo dat bij jou past.
Het eerste gesprek is vrijblijvend en kost je niets. Meestal kun je binnen twee weken terecht, overdag of in de avonduren — net wat voor jou het beste past.
Als jij nu voelt: dit is mijn moment om de stap terug te zetten naar mezelf, vul dan hieronder het formulier in. Je hoort binnen een dag van me, zodat we samen die eerste afspraak kunnen maken. Tot slot nog dit: bij mij, Freek, ga jij je op je plek voelen.
Freek dé Coach voor WerkDwarsliggers of LevensKronkels!
Zit je vast? In je werk, je relatie, of gewoon in het leven zelf?
Of je nu zit met werkhobbels, leefuitdagingen of worstelt met het leven zelf — weet dat ik als ervaren coach ook jouw richting weer helder en haalbaar kan maken. Al vijfendertig jaar kraak ik het leven daar waar het schuurt en dwarsligt, zodat er weer ruimte komt voor meer werkplezier en levensgeluk. Stuur mij een e-mail als jij voelt: dit is het moment! In een eerste samengesprek ontdekken we hoe ook jouw levenszin weer gaat oplichten.
